আজি সেৱকীয়ে যি কামনা কৰি এই চাউল কঠি আগ বঢ়াইছে সেই মনোনীত খিনি সিদ্ধি কৰি মাৰিমৰক, অপায় অমঙ্গল দূৰ কৰিব লাগে। দুৰ্বাসা ঋষিৰ ভয়ত অন্ন-ব্যঞ্জনৰ কণিকা ভোজন কৰি যি স্বৰূপে পাণ্ডৱ সকলক ব্ৰহ্ম শাপৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে সেই স্বৰূপে এই অন্ন ব্যঞ্জনক প্ৰভু ভগৱন্তে মোৰ বুলি লৈ মনৰ বাঞ্চা পূৰ্ণ কৰি শৰীৰৰ ৰােগ ব্যাধি দুষ্ট গ্ৰহৰ ৰিষ্টাদিকে ধ্বংস কৰিব লাগে। গ্ৰহ দোষ দৈব দোষ খণ্ডায়ুষ খিনি দূৰ কৰি আজিৰ পৰা শৰীৰত একো প্ৰমাদৰ ভাগী নকৰি গোবিন্দে কৃপা কৰিব লাগে।
কৰে অনুগ্ৰহ তাসম্বাক সেহি মতে॥
যেন কল্পতৰু সম সবাতো স্বভাৱে।
এতেকে তযু চৰণত জনাইছে সেৱকীৰ গৃহত জ্বৰ পীড়া ৰােগ ব্যাধি যি আছে তাকো দূৰ কৰক, আগলৈ উপতাপ উপচক্ৰ অমঙ্গল যি হব লাগা আছে সেই খিনিকো খণ্ডন কৰি, ৰাজ ভয় বৈৰী ভয়, গ্ৰহ পীড়া ভয়ৰ পৰা পৰিত্ৰাণ কৰি পুত্ৰ ভাৰ্য্যা সমন্বিতে নিৰাপদে ৰাখি এই সেৱাকে গ্ৰহণ কৰি কৃপা কৰিব লাগে ॥০॥
৪। এই অন্ন ব্যঞ্জন ভাগি তোৰাসবাত আগ বঢ়াওতে কায়ে বাক্যে মনে অনেক খিনি। অথাৱৰ, সেই অপৰাধ
