পৃষ্ঠা:আশীৰ্ব্বাদ.pdf/২৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫
আশীৰ্ব্বাদ
এহি বুলি মৰণত নভৈল বিকল।

শুণ্ডে মেৰাই ধৰিলন্ত সুৱৰ্ণ কমল॥
পৰম আনন্দে দিয়া মাধৱত চিত।
গজেন্দ্ৰে কৰিলে তুতি অতি বিপৰীত ॥
শুণ্ডে মেৰাই পদ্ম গোট উপৰক তুলি।
গজেন্দ্ৰে শৰণ লৈলে ত্ৰাহি হৰি বুলি॥
শুনি তুমি শীঘ্ৰে চৰি গৰুড়ৰ স্কন্ধে।
ভকতক ৰাখি বাক আসিলা প্ৰবন্ধে॥
আথে বেথে চক্ৰে চিৰিলাহা গ্ৰাহ মুখ।

তোমাৰ প্ৰসাদে গজেন্দ্ৰৰ গৈল দুখ।

       সেই ৰূপে ভগৱন্ত প্ৰসন্ন হৈ সেৱকীৰ অভিষ্ট খিনি পূৰ্ণ কৰি জ্বৰ, পীড়া, ৰোগ, ব্যাধি, অসুখ, অশাস্তি, অপায়, অমঙ্গল, অস্তুত, গ্ৰহ পীড়া, গ্ৰহ ৰিষ্ট, উপদ্ৰৱ, মাৰিমৰক, নিলগৰ ঢৌ-বজাৰ নিলগতে নিবাৰণ কৰি, গোবিন্দ নামৰ মহাত্ম্যতে দুঃ স্বপ্নৰ ফলকো সুখ দায়ক কৰি আগলৈকে সপুত্ৰ বান্ধৱে কৈল্যাণে ৰাখি কৃপা
কৰিব লাগে ॥०॥

৪।
সহজে কৃপালু গুণক প্ৰকাশি এ

              ধৰি আছা হৰি ভকত বৎসল নাম।
ধেনু যেন মতে বৎসক পালে এ
              তুমি সেহি মতে ভকতক পালা ৰাম।
মই অজ্ঞানীৰ যতেক অজ্ঞান হৰি হৰি হৰি এ

              কথা কহি কোনে সীমা কৰিবেক তাক।