পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/৫১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

কুন্তী

পূৰ্ণ গৰ্ভৱতী হই, প্ৰসবিলা এটী
সৰ্ব্ব সুলক্ষণ পুত্ৰ, কিন্তু কলঙ্কৰ
দাৰুণ আশঙ্কা কৰি, যমুনা পানীত
উটুৱাই দিলা তুমি গোপনে ল’ৰাটী॥
তুলিলে ৰাধাই পাই অপুত্ৰুকা বুড়ী
অতীব যতন কৰি, পাছে ভাৰতত
কৰ্ণবীৰ বুলি যিটো ভূবন বিখ্যাত!
কুৰুপাণ্ডৱৰ যুদ্ধে, কুৰুপক্ষ হই
অকালে পাৰ্থৰ হাতে, ত্যজিলা জীৱন॥
 তাৰ পাছে, আহা! দেবি!(পৰিছে মনত)
স্বামীৰ ঘৰত আহি, অপুত্ৰুকা হই
আাছিলা অনেক কাল; পুত্ৰ আশা কৰি
কৰিছিলা কত তুমি পূজা দেৱতাক॥
 স্বামী, সপত্নীয়ে স’তে তপোবনে বনে
ফুৰিছিলা তুমি, দেবি! যৌবনে যোগিনী;
ভক্তি ভাবে পূজিছিলা ঋষি মুনি স’বে,
লইছিলা আশীৰ্ব্বাদ পুত্ৰৰ কাৰণে॥
কৰ্ম্ম বন্ধ দোষে, কিম্বা অভিশাপ ফলে
স্বামীৰ ঔৰসে পুত্ৰ নহ’লে তোমাৰ;
বংশ ৰক্ষা হেতু পাছে স্বামী আজ্ঞা মতে,

৪৩