পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/৫০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
 
কুন্তী।

 ভোজৰাজ কন্যা, কুন্তি! ছোৱালী কালত
অতিথী সৎকাৰ ব্ৰত আচৰিলা তুমি,—
সি মহাব্ৰতত, দেবি! পৰিতুষ্ট হই,
দিছিলে তোমাক মন্ত্ৰ দুৰ্ব্বাশা তপসী॥
 সি মন্ত্ৰৰ বলে (কিন্তু অকুমাৰী তুমি!)
আদিত্যক কৰিছিলা মনত আহ্বান,
অখণ্ড মুনিৰ বাক্য, খণ্ডন নহয়,
উপনিত হ’লা দেৱ কাষত তোমাৰ॥
 অপূৰ্ণ যৌবনা তুমি, কন্যা অকুমাৰী
আদিত্যক দেখি ভয়ে কঁপিব ধৰিলাঃ—
“ক্ষমা কৰাঁ দোষ মোৰ, ধৰিছোঁ পাৱত,
না জানি কৰিলো, দেৱ! আহ্বান তোমাক।”
এই বুলি বহু তুতি কৰিলা সূৰ্য্যক,—
ধীৰেৰে বুলিলা দেৱ!—“নহ’ব খণ্ডন
দুৰ্ব্বাশাৰ বাক্য, কুন্তি! জন্মিব নিশ্চয়
তোমাৰ গৰ্ভত এটী সন্তান আমাৰ॥”
অকুমাৰী কালে, দেবি! সূৰ্য্যৰ সম্ভোগে