পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/৩০

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

আভাস কাব্য

বহু ক্লেশ শৰীৰত পাই বীৰ সমৰত
শেহত চিতাত সঁপি দেহাটি নশ্বৰ
চিৰশান্তি সুখ আজি লভিছে স্বৰ্গৰ॥
 এনুৱা কালত, হায়! কোন উন্মাদিনী-প্ৰায়?
কোন তুমি শ্মশানত মেলি চুলি-তুলি?
কি লাগে তোমাক? কিয় আউলি-বাউলী?
তুমি কি বিৰাট কন্যা? যাৰ জনমত ধন্যা
বিৰাট-ৰাজ-মহিষী সুদেষতা-জীৱন?
তুমি কি উত্তৰা? দেবী সুভদ্ৰাৰ ধন?
তুমি কি অভিৰ প্ৰাণ? তুমি কি অভিৰ জ্ঞান!
তুমি কি অভিৰ সেই জীৱন-সঙ্গিনী?
সৰলতা সনা ছবি সতত ৰঙ্গিনী?
তুমি কি সছা উত্তৰা? নিতউ যি হাঁহি-ভৰা?
শোক বিষাদৰ ছঁয়া যি চিনি না পায়?
তুমি নে উত্তৰা যাৰ হৰিষ সদাই?
তুমি নে উত্তৰা সেই? কৰিছিলে শিক্ষা যেই
গীতবাদ্য অধ্যয়ন অৰ্জ্জুনৰ ঠাই
(বৃহন্নলা ৰূপে যৱে আছিলে লুকাই)?
যৱে কুৰুসেনা স’তে উত্তৰৰ যুদ্ধ ঘটে
বৃহন্নলা যায় ৰথে সাৰথী ৰূপেৰে,—

২২