এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
আভাস কাব্য
কৃষ্ণ অগতিৰ গতি, বিষ্ণু অৱতাৰ।
তাৰে এক কলা তযু পুত্ৰ বলৰাম;
অতি ভাগ্যৱতী তুমি, দেবী স্বৰূপিনী।
তোমাৰ পাৱত কবি কৰিছে প্ৰণাম॥
কিন্তু জানো, কি কাৰণে বুজিব নোৱাৰোঁ,
ভাৰতীয় কবি সবে পুৰণী কালৰ
নাকিলে তোমাৰ চিত্ৰ (কাহিণী নিৰ্ম্মল)
পূৰ্ণ ভাবে,—নেদেখালে ছবি মনোহৰ॥
আভাস মাথোন আঁকি, আভা দেখুৱালে,
বিজুলী ৰেখাৰ দৰে খন্তেক দেখিলো,—
ৰাজিছিলে জানো, কত অপূৰ্ব জেউতী।
তোমাৰ চিত্ৰত দেবি! একো নুবুজিলো॥
যদুকুল কন্যা তুমি, বসুদেৱ সুতা,
লাঙ্গলি, কৃষ্ণৰ তুমি স্নেহৰ ভনিতী;
বিষ্ণুতেজ বিৰাজিত দেহাত তোমাৰ,
পাৱত তোমাৰ কবি কৰিছে প্ৰণতি॥
১৮
