পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/২৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

যশোদা

সামান্য মানৱ ভাবি কৃষ্ণক তোমাৰ,
কৰিছিলা বহু, দেবি! নিষ্ঠুৰ বাখান॥
বান্ধিছিলা শ্ৰীকৃষ্ণক, শাস্তি কৰিছিলা,
ভকত বৎসল হৰি, সহিলা প্রাণত,
মাতৃৰ মায়াত ভূলি, ‘গোকুল লীলা’ৰ
ৰাখিব’ অমূল্য কীর্তি এই জগতত॥
 ধন্য ধন্য তুমি, দেবি! বাখানো তোমাক,
সাধনা তোমাৰ ধন্য, বৈকুণ্ঠৰ পতি
তোমাৰ মায়াত ভূলি, গোকুল মাজত
সামান্য মানৱ-সম সহিছিলে শাস্তি॥
তাৰ পাছে, আহা, দেবি! অক্ৰুৰে যেতিয়া
মথুৰাত লই যায় কৃষ্ণক তোমাৰ
পুত্রৰ বিৰহ ভাবি,—বলিয়ানী হই
কান্দিছিলা, টুকি কত চকুলো দুধাৰ॥
তোমাৰ কান্দোন দেখি, কান্দিছিলে সবে,
যমুনাৰ কুল্‌কুল্‌ তধা লাগিছিল,
দিনতে এন্ধাৰ তুমি দেখিছিল ৰাণী!
দুয়োটী চকুৰে পানী ধাৰে বইছিল॥
নাজানো-যশোদা দেবি! সিচকুৰ পানী
গ’ল কি নগল মাৰ থাকোতে জীয়াই-,

১৫