পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/২০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

আভাস কাব্য

অশেষ চেষ্টাত তই নোৱাৰ খণ্ডাব
বিধিৰ নিৰ্ব্বন্ধ! তোৰ আৰু ৰক্ষা নাই!!”
 এই দৈববাণী শুনি আকাশ-পথত
খঙ্গেৰাগে ওপোছালে আপন হিয়াক;
কি এটা আশঙ্কা কৰি ভ্ৰাতৃয়ে তোমাৰ
স্বামীয়ে সইতে কৰে বন্দিনী তোমাক!!
দিন নিশা টুকি টুকি চকুলো দুধাৰি,
লোহৰ জিঞ্জিৰি পিন্ধি লাহৰি দেহত,
কৃষ্ণকেই ভাবি ভাবি, স্বামীয়ে সহিতে
নিয়ালা বহুত দিন বন্দিৰ শালত॥
 “ব্ৰজলীলা” শাঙ্গ কৰি, যেতিয়া মুৰাৰি
কৰিব’ “মথুৰালীলা” আহিলে মথুৰা;
কংসক বিনাশ কৰি, কৰিলে উদ্ধাৰ
তোমা-দুয়োটীকে, দেবি! বিপদৰ পৰা॥
পৰাণৰ পুত্র, দেবি! শ্ৰীকৃষ্ণক পাই
আকউ, —সকলো দুখ পাহৰিলা তুমি;
বহুত দিনৰ পাই পাছত সোণক
টুকিছিলা টোপাটোপে মাথোঁ চকুপানী!!

১২