কিৰিষি কৰ আলো মনাই


                                                ।।ৰাগঃ ভাটিয়ালী।। একতাল।।

                                     ধ্ৰুং।। কিৰিষি কৰ আলো মনাই, হৰি চৰণ সেৱা পৰম সুখে।
                                             যতন কৰিয়া হৰিৰ নাম, সদায় ভাবিয়ো মুখে।।

                                     পদ।। অৰুণ বৰণ হৰিৰ চৰণ সদায় চিন্ত মনে।
                                             খৰে নমাৰে বানে নেনে, ফলে ছনে-বনে।।
                                             হেন কিৰিষি তেজিয়া মনাই কোন কিৰিষি কৰ।
                                             খৰে মাৰিব নানে নিব, দুঃখ পায়া কেনে মৰ।।
                                             ভাল খেতখানি হৰিৰ চৰম বতৰ বান্ধিয়া লৈয়ো।
                                             যেমনে বুলি তেমনে হয়, যতন কৰিয়া বৈয়ো।।
                                             হৰিৰ চৰণে যি শস্য বুলি সকলে অবিনাশী।
                                             যত বুলি তত পায় এ বৰ কিৰিষি।।
                                             সৱ তেজিয়া লৈয়ো মনাই সন্তৰে সঙ্গতি।
                                             তেৱেসে কিৰিষি ফলে কহয় মাধৱ মূৰুখ মতি।।