এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পঞ্চম অঙ্ক-৪ৰ্থ দৰ্শন]
লভিতা
নাৰ্ছ দুজনীয়ে হুক্ হুক্ কৈ কান্দিবলৈ ধৰে। এজনীয়ে নিছানৰ তলৰ মাটি লৈ লভিতাৰ কপালত এটা ডাঙৰকৈ ফোঁট দিয়ে। লভিতাৰ বেদনাক্লিষ্ট মুখত এটা আনন্দৰ হাঁহি বিৰিঙি উঠে।
লাভিতা। ভনীটীহঁত! নাকান্দিবা। ভনীটীহঁত! নাকান্দিবা। মোৰ মাত নাইকিয়া হৈ আহিছে। মোৰ চকুৰ পোহৰ কমি আহিছে। ভনীটীহঁত! মই যাবৰ সময়ত অসমৰ সুৱদি সুৰীয়া নাম এটা গাই শুনোৱা-অসমৰ সুৱদি মাত-অসমৰ সুৰীয়া মাত—ভনীটিহঁত-নাম-নাম-এটি অসমৰ সুৱদি নাম—অসমী আইৰ সেউজীয়া পথাৰৰ শোভা দেখি মৰিবলৈ নাপালো—আইৰ সুৱদি নামকে শুনি যাওঁ ভনীটীহঁত—
নাৰ্ছ দুজনীয়ে চকুপানী মচি মচি মাজে মাজে উচপি উচপি গায়।
–নাম -
লুইতৰ আকাশত তৰাৰ তৰাৱলী
পাৰত দীপাৱলী তেজেৰে মোৰ-
আই নাকান্দিবি,
থাপনাত তেজেৰে বন্তি দিলেহি
লৰা-ছোৱালীয়ে তোৰ।
৯৯
