পৃষ্ঠা:ডেচ্‌দিমোনা কাব্য.djvu/২৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

ডেচ্‌দিমোনা

   ( ৯ )
বুলিলে ওথেলো, সতি! “পৰাণৰ ডেচি!
জীৱনত যদি তুমি জ্ঞান অজ্ঞানত
কৰি থাকা কিবা পাপ, সিটোৰ নিমিত্তে
অনুতাপ কৰাঁ, প্ৰিয়ে! প্ৰভুৰ কাষত॥
সেই পিতা পূৰ্ণব্ৰহ্ম ঈশ্বৰৰ ঠাঁই
ক্ষমা মাগা, প্ৰিয়ে! তুমি অতীত পাপৰ
অন্তিমত কৰাঁ ধ্যান হিয়াৰ মাজত
ভকতি মনেৰে স’তে নাম ঈশ্বৰৰ।”
স্বোৱামীৰ কথা শুনি, বুজিব নোৱাৰি,
বুলিলা, সুন্দৰি! তুমি “চিৰ জীৱনত
আাহিছোঁ সুমৰি, নাথ! নাম ঈশ্বৰৰ,
বুজা নাই কিন্তু আজি কোৱা কি ভাবত॥
নতুন নহয়, নাথ! ঈশ্বৰৰ নাম,
নিতউ তেঁওক কৰোঁ অস্তৰত ধ্যান॥”

   ( ১০ )
“পৰাণৰ ভেচি! মোৰ ওথেলোৰ প্ৰাণ।
পাপৰ নিমিত্তে ক্ষমা মাগা ঈশ্বৰক;
অঙ্গীকাৰ কৰি কওঁ, নবধোঁ কধিও