এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৮৪]
অনুমানে জানো কোনো দেবতাৰ মায়া।
হেন কি শকতি আছে মনুষ্যৰ জায়া॥
এহিবুলি ক্ৰোধ কৰি খেদিয়া আসিলা।
অনন্তৰে বৰ নাৰী শৰ প্ৰহাৰিলা॥৩৭৯
প্ৰহাৰিলা শৰ তাৰ বল নাজানয়৷
প্ৰলয়ৰ মেঘ যেন গৰ্জ্জিয়া চলয়॥
আকাশ ঢাকিয়া শৰপাত যাই চানি।
তাক নিবাৰিলা সিতো শেলপাত হানি॥৩৮০
পুনঃ যাজ্ঞসেমীয়ে শৰক প্ৰহাৰিলা।
আৰ্থ বেৰ্থ কৰি হাসি বচন বুলিলা॥
মই নাজানোে একো শৰৰ মহত্ব।
কোন বেলা কোম শৰ মাৰিবে শকত॥৩৮১
আপোনাৰ গুণে যেতে দেবত গাঞ্জীব।
দানব গোটৰ আবে চাৰাওক জীৱ॥
এতহন্তে শৰপাত তাক লগ পাই।
বাহৰ মধ্যত বিন্ধিলেক খকৰাই॥৩৮২
কাতি হুয়া গিৰাসাই উৰুৰি পৰিলা।
বিঙ্গ পাৰি যাজ্ঞসেনী হাসিবে লাগিলা।
দেখি ইন্দ্ৰে গন্ধৰ্ব্ব ৰাজাক আদেশিলা।
দ্ৰৌপদীৰ সাবাদক অপেশ্বৰী ছিলা॥ ৩৮৩
