এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ফুলনী বাৰীত প্ৰেমিক-প্ৰেমিকা
একে লগে বহে য’ত॥
প্ৰেমি-প্ৰেমিকাৰ মিহলি নিশ্বাস
অতি হেপাহৰ তোৰ;
তাকে পালে তয় নাযাৱ কলৈকো
সদাই তাতেই ভোৰ।
(কিন্তু) তই যে বতাহ! সৰ্ব্ব-ঠাই-গামী,
সকলো ঠাইতে যাৱ।
ফুৰোতে ফুৰোতে জানো! কৰবাত
মোৰো স্বোৱামীক পাৱ?
বা অ’যা, বতাহ! যাছোন বেগাই,
তেওঁক ই কথা কবি,
বুলি, অভাগিনী আছে এতিয়াও
নম’ৰি, তেওঁকে জপি॥
![কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য (page 229 crop)](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/%E0%A6%95%E0%A6%AE%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A7%B0_%E0%A6%A7%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%82%E0%A6%B8_%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A6%AF_%28page_229_crop%29.jpg/100px-%E0%A6%95%E0%A6%AE%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A7%B0_%E0%A6%A7%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%82%E0%A6%B8_%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A6%AF_%28page_229_crop%29.jpg)