পূৰ্ণিমাৰ ৰাতিলৈ চাই। তোমাৰ কিৰণ, নকৰে শোভন দুৰ্ভগা অসম পাপ বদন। লুকুৱা বদন। অন্ধকাৰ যেন | আহি গৰাসোক অসম ধৰা, ই দুটি নয়নে। যেন চাৰিপিনে | নেদেখো অসম এলাহত মৰা।। দেখে। বঙ্গে | হাহিছে ৰঙ্গেৰে চৰচিছে কথা সদায় জ্ঞানৰ। মহা জ্ঞানবান। বঙ্গৰ সন্তান | দিনৌ জনমিছে বুধি চোকা বৰ; বিদ্যাৰ গৌৰবে। গী হৈ সবে | কৰিছে অনেক সজ আলোচনা, দেশ বিদেশত | ফুৰি লোক যত কৰিব ধৰিছে সুখৰ সাধন। অসম জননী। | জনম দুখিনী দুখীয়া সোনোপা তাৰ কুসন্তান, অপমান জ্ঞান। নকৰে অলপপা | নিজ হীনতাত নাই অভিমান : কি দেখো অসম যতেক সন্তান অতি নিমাখিত লাজলগা নাম, আনৰ গোলাম নাই অপমান | ভাৰতবৰ্ষত আৰ্যৰ দুৰ্ণাম। সকলো উন্নত দেখি ইজগত | তথাপিতো নাই কাণসাৰ, ভাৰতীয় ভাই বঙ্গালী কে এই ইয়াত উন্নতি কৰিছে অপাৰ। ধণী মাৰোৱাৰী | যোগ্য লোক সবে ভোগীছে অসম পৰম সুখেৰে, বিষম জাল। পাতি ঋণ জাল কেনেকৈ অসমক ধৰুৱা কৰে!
পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v3p1.djvu/৩৫৫
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1e/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE_%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A7%B0_%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%95%E0%A6%BF_v3p1.djvu/page355-989px-%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE_%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A7%B0_%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%95%E0%A6%BF_v3p1.djvu.jpg)